Welles, Nietes

Ik vraag mij vandaag af of wij met z'n allen wel eens stil staan bij de dingen die we zeggen of niet zeggen, handelingen die we doen en niet doen. Niet zozeer het doen of niet doen, maar juist de inpact die het doen of niet doen, zeggen of niet zeggen heeft op een ander persoon. Hoe vaak denken we alleen aan onszelf en soms aan een ander? Hoe vaak denken we eraan dat een woord of handeling kan leiden tot iets groots of juist ondefinieerbaar? Ik zie het als een sneeuwvlokje dat naar beneden dwarreld, vorm krijgt en op weg naar beneden alleen maar groter en groter wordt met een alles verwoestende werking. Of zie ik dit toch te visionair of ben ik gewoon aan het bazelen?