Doodgewoon

Veel dingen kun je samen doen als je wilt. Samen slapen, samen eten, samen vrijen, samen doen waar je zin in hebt. Het enige dat je alleen doet is dood gaan. Een Russische gezegde luidt:“Zelfs de dood krijgen we niet voor niets, hij kost ons het leven”. Bij de dood moeten we inderdaad ons kostbaarste bezit inleveren.
[Als de dood zo’n lekker ding zou zijn als Joe Black (Brad Pitt) in de film ‘Meet Joe Black' dan zou het een stuk aantrekkelijker worden om het tijdelijke met het eeuwige te verruilen. ]

Vandaag is het Wereld Aids Dag en overal wordt er aandacht aan geschonken en in dat teken dacht ik om iets over de dood te schrijven. Het maakt deel uit van het leven. En hoewel we het niet snel toegeven, lezen we (stiekem) de overlijdensadvertenties elke dag.
Ik heb in mijn leven vaak te maken gehad met de dood. Op wat voor moment hij ook komt, het is altijd te vroeg. Je wilt de mensen om wie je geeft immers zo lang mogelijk bij je houden. Ik vind het wel een mooie gedachte dat iemand pas écht dood is als je hem/haar bent vergeten; ‘hij/zij blijft in ons voort leven.’ Alleen het stoffelijke is niet meer.