Klagen,kinderen

Buiten is het 6 °C, donker, miezerig weer. Het heeft even geduurd voor wij over dit weertype kunnen “klagen”. Want dat is wat wij dagelijks doen, klagen over het weer. Te heet, te koud,te nat,te droog. Maar we klagen over nog veel meer: reclamefolders, telemarketing, belastingen, lonen, werk, school en zelfs over kinderen krijgen. Las vanochtend in de krant op de voorpagina 3 soorten berichten dat met het kind te maken heeft. “meer ziekenhuisopnamen door zwangerschap”; “prikpil bij geweld tegen kind” en de “depressieve jeugd”. Bij de laatste 2, wil de politiek meer stem in het kapittel hebben. Gelijk komt bij mij de vraag is de tijdsgeest zo drastisch veranderd dat “de staat” al bij gedachte voor conceptie moet ingrijpen? Waar is de vrije keus/gedachte dat je samen kinderen krijgt en niet neemt, dat kinderen niet ons eigendom zijn maar mensen die door ons als volwassenen worden begeleid? Zeker is het een primair recht: kinderen krijgen. Maar dit recht geeft ook plichten.Plichten t.a.v. het kind zelf, het gezin, de omgeving, de maatschappij. Het zijn waarschijnlijk deze plichten waartoe de politiek zich wil bemoeien. Ik ben confused met deze 3 verschillende inhoudelijke onderwerpen over het kind. Want elk leven gewenst of ongewenst heeft een doel. En heel plastisch gezegd: “Vergelijk het leven als een toneelopvoering, waarbij iedere speler zijn of haar toebedeelde rol speelt.” Een stelling waar je mee eens kan zijn of niet.