Keuzes

Na al het leesvoer van gisteren, zal ik het vandaag luchtig houden. En dat is niet makkelijk als je na gaat wat je allemaal nog moet kiezen voor 1 januari 2006. Levensloopregeling of spaarloonregeling, veranderen van ziekenfonds, veranderen van baan of er voor kiezen niets te doen...meedoen aan de Sint en Kersttradities of niet, wel bij familie of niet.Wel of niet op vakantie.Keuzes en nogmaals keuzes. Om me heen kijkend merk ik dat mensen weleens vergeten dat de vrijheid van het hebben van keuzes zo vanzelfsprekend is lijkt. Terwijl anderen niet die vrijheid van keuze hebben. Zelfs dichtbij huis.

Leesvoer......

Las vandaag in mijn favouriete Magazine weer interessante onderwerpen zoals:"Wat zegt je bureau over je persoonlijkheid"," Strategisch onderhandelen" en "inlevingsvermogen". Over al de 3 onderwerpen is een discussie te voeren op feestjes of hier op de blog.
Wat zegt je bureau over je persoonlijkheid: de 1 is geordend, de ander chaotisch, de 1 heeft een snoeppot op het bureau, en weer een ander een boel Post-its of een foto. Alles schijnt iets te zeggen over wat voor soort werknemer je bent. Als geen ander kan ik dat beamen, maar toch denk ik dat men niet moet vergeten om zo'n werknemer te zien in "actie" en niet vergeten dat achter deze werknemer een "thuis" is en wie zegt dat je op het werk bent net zoals thuis in je EIGEN omgeving?

In mijn huidige baan is "strategisch onderhandelen" een belangrijk instrument. Deels heb je dat in je, en deels leer je dat gaande weg. Maar ook hiervoor zijn er volop adviesbureaus die je schijne te leren hoe je moet onderhandelen. Ja. Onderhandelen, dat leer je al heel vroeg in je opvoeding.Kijk maar, hoe wij als kind bij onze ouders probeerden het snoepje/koekje uit de trommel te bemachtigen...Dus eigenlijk is onderhandelen ons niet vreemd. Maar hoe strategisch doe je dat? Hoe hard speel je het? Is jouw doel belangrijker dan die van de ander?

Inlevingsvermogen ook wel empathie genoemd. Zijn wij als mens dat in staat te zijn, voelen wat een ander voelt? Ik heb het dan niet over empathie voelen in het gezin, maar juist daarbuiten. Het schijnt zo te zijn dat er verschil is tussen man en vrouw als het om empathie voelen gaat. En ben je man of vrouw, het inlevingsvermogen zou je meer vrienden geven en volgens de onderzoekers zou zelfs het liefdesleven bevredigender zijn. Dat is zeker zo. Maar ook in je relatie. Empathie is te sturen, want ook hiervoor geldt dat al te veel niet goed is,maar geen empathie dat is volgensmij dodelijk.

Reacties

Van de reacties die ik tot nu toe heb gekregen, doet het mij een deugd om te weten dat het anderen aanzet om er over te denken en zonodig contact met mij op te nemen. Ik voel mij daar heel gevleid door en zal zeker op mijn eigen wijze hiermee doorgaan. Niets is zo mooi om het leven van alledag te leven en te beschouwen, en je elke keer afvragen of hoe je daar zelf in staat of mee omgaat....

Cadeau tips

Vaak is het moeilijk om een geschikt cadeau voor een familielid, vriend, kennis of collega uit te zoeken. Hoe vaak lopen we gestressed rond? Weten wij van de andere wat hij of zij graag wil ontvangen? Kopen wij een cadeau, echt voor de ander of kopen wij een cadeau omdat WIJ het leuk vinden? Ik zag in iedergeval in de boekhandel weer leuke cadeau ideetjes zoals het Familie spel. Een spel met meer dan 300 originele vragen over uiteenlopende thema's als liefde,geluk,gezondheid, vriendschap, werk en opvoeding. En een boek van Janke Greving, Gelukkig met vrienden (het schijnt dat de vrouw haar vrienden belangrijker vindt dan haar partner). Terwijl ik aan het schrijven ben, komt manlief binnen met een cadeautje voor ons, "chocolade bodypainting" gekregen van een collega-vriend. Waarom?? hmm ben benieuwd waarom. Ik heb daar namelijk hele creatieve ideeen over. Wordt dus vervolgd

Megatrends

De nieuwe week is begonnen en nog is de nasleep van het winterweekend merkbaar. Maar het leven gaat door. Hoorde vandaag een klein stukje uit een gedicht: " sta je bij je besluit dan blijft alles hetzelfde", "lees je altijd uit hetzelfde boek , zal je nooit iets nieuw leren". "Blijf je trouw aan tradities, zullen veranderingen nooit plaatsvinden". Zo ging het gedichtje nog een tijdje door. Brengt mij direct naar een trendwatcher. Een eyeopener waar in je wordt meegenomen naar megatrends, die allemaal reeds zijn ingezet. Het lezen van dit boek bevrijd je van illusies en laat je nieuwe kansen zien,wordt gezegd; voor mij is in iedergeval het gegeven om niet eng vast te houden aan tradities. Denk ook aan veranderingen. Hoe denken wij in 2015, 2040? Zeker aan te bevelen om dit prachtig boek te lezen.

Sneeuw pret of ellende?

Ik krijg er bijna een vakantiegevoel van. Ook vandaag hebben we met sneeuwval te maken gehad. En waarschijnlijk zal het sneeuwen ook zondag zo blijven. In iedergeval heb ik vannacht manlief aan mijn zijde. Want net als vele andere mensen heeft ook hij de nacht van vrijdag op zaterdag elders moeten doorbrengen. Oost, West ,Thuis Best.

Sneeuw(pret)

Vandaag zal waarschijnlijk een dag met een historie worden. De hele dag heeft het hier gesneeuwd en nog steeds. Af en toe valt de electriciteit uit en de internet verbinding. Sommige treinen rijden niet. Het KNMI heeft sneeuwalarm afgegeven. Wat zijn wij zonder energietoelevering? Misschien de kaarsen en olielampen weer te voorschijn halen? En afwachten?

Klagen?

Vanochtend hebben we alle reden om te klagen, zou je kunnen zeggen. Nog in bed genietend van de warmte hoor ik de regen of waren dat hagelsteentjes tegen het raam tikken. Buiten sneeuwt het, zijn er windvlagen en wordt zelfs via de radio gevraagd binnen te blijven als je niet de weg op hoeft. Wanneer je naar buiten moet om welke reden dan ook, zou je liefst willen dat iedereen net als jij zo voorzichtig mogelijk deelneemt aan het verkeer. Ik heb vanochtend op tijd mijn krant ontvangen. Petje af voor de krantenbezorger. Niet alleen vandaag maar elke dag. Zo zijn er meer mensen die heel vroeg al aan het werk zijn. We staan er niet altijd bij stil dat grote delen van de beroepsbevolking andere tijden werken dan de normale 9-5 beroepen. Hmmm...misschien meer respect voor het werk van anderen?

Klagen,kinderen

Buiten is het 6 °C, donker, miezerig weer. Het heeft even geduurd voor wij over dit weertype kunnen “klagen”. Want dat is wat wij dagelijks doen, klagen over het weer. Te heet, te koud,te nat,te droog. Maar we klagen over nog veel meer: reclamefolders, telemarketing, belastingen, lonen, werk, school en zelfs over kinderen krijgen. Las vanochtend in de krant op de voorpagina 3 soorten berichten dat met het kind te maken heeft. “meer ziekenhuisopnamen door zwangerschap”; “prikpil bij geweld tegen kind” en de “depressieve jeugd”. Bij de laatste 2, wil de politiek meer stem in het kapittel hebben. Gelijk komt bij mij de vraag is de tijdsgeest zo drastisch veranderd dat “de staat” al bij gedachte voor conceptie moet ingrijpen? Waar is de vrije keus/gedachte dat je samen kinderen krijgt en niet neemt, dat kinderen niet ons eigendom zijn maar mensen die door ons als volwassenen worden begeleid? Zeker is het een primair recht: kinderen krijgen. Maar dit recht geeft ook plichten.Plichten t.a.v. het kind zelf, het gezin, de omgeving, de maatschappij. Het zijn waarschijnlijk deze plichten waartoe de politiek zich wil bemoeien. Ik ben confused met deze 3 verschillende inhoudelijke onderwerpen over het kind. Want elk leven gewenst of ongewenst heeft een doel. En heel plastisch gezegd: “Vergelijk het leven als een toneelopvoering, waarbij iedere speler zijn of haar toebedeelde rol speelt.” Een stelling waar je mee eens kan zijn of niet.

Vriendschap of familie

Een veel gezegde zinsnede is: “vrienden zoek je zelf uit, familie niet”. Kan hier geen speld tussen krijgen. Maar hoe ga je met vrienden en familie om. Behalve bloedverwantschap zou je met beiden groepen een gelijksoortige band moeten hebben. Ook ik weet dat dit een idealistische gedachtegang. Want hoeveel mensen verkiezen hun vrienden boven hun familie als het erop komt. Of omgekeerd hoe hecht is je familieband om geen vrienden te hebben?
Volgensmij is iedereen een afspiegeling van zijn of haar familie. Vrienden verzamel je om je heen omdat je ze nodig hebt of omdat je ze iets te geven hebt. Dan link ik terug naar het onderwerp van vanochtend: grenzen. Hoe grenzeloos ben je als persoon in je vriendschappen en familierelaties? Of hoe geremd ben je daarin.

Het lijken zware onderwerpen maar elke dag om je heen kijkend en de krant lezend ontdek ik telkens weer dat bijna alles draait om hoe relativerend of emotioneel alles wat menselijk is ons leven kan beïnvloeden.

Grenzen

Grenzen stellen aan jezelf, aan anderen, aan de wereld. Waarom stellen wij grenzen? Wanneer weet je wanneer jij een grens van jezelf of een ander hebt overschreden. Hoe ver laat je anderen gaan om jouw grenzen te overschrijden? Ik bedoel niet de landsgrenzen. De grenzen tussen anderen,veranderen en jezelf. Wat voor beperkingen leggen grenzen de mens op? Wat doe je daaraan? Wat zijn grenzen? Een heleboel vragen over dit thema. Volgensmij komt dit omdat wij geconditioneerd zijn in onze opvoeding over de hoekstenen van de samenleving, over wat wel en niet hoort, volgens wie? ……….Ik geloof dat onvoorwaardelijk schenken, ontvangen en liefhebben in je dagelijks leven de grenzen van ieder mens doet vervagen. Maar kan iedereen dat? Onvoorwaardelijk geven en nemen? Een stelling om de dag mee door te komen.

Radio 1 Beluisteren

Maakte ik gisteren melding van een reportage over het WK rolstoeltennis die niet werd uitgezonden via Radio 1 in "Langs de Lijn". Nou, blijkbaar was er nog wel wat ruimte en was de reportage gisteren WEL te beluisteren. Handig dat je bijna overal op het wereldwijde uitgezonden uitzendingen kan terugluisteren waar en wanneer je dat wilt. En gemiste tv uitzendingen? De video-dvdrecorder aanzetten? Of ook via het internet videobestandjes bekijken? Wat zijn wij zonder dit aanbod van kennis en informatie? Hoever is het tijdperk dat alle papieren documentatie niet meer nodig is? Hoever is het nog? Een overdenking eind dag 3.

Kans 1 op de miljoen

Las vanochtend in de krant "Dochter Sofie voor Dennis en Dennis". Zelfde voornaam,achternaam, geboortedag, geboorteplaats en zelfs de vaders heten hetzelfde. Geen familie. Geen toeval. Wel voorbestemd? Hoe vaak overkomt dit? Sofie heten de pasgeborenen. Straks krijgen ze ook hetzelfde sofinummer ? Zullen zij door deze toevalligheid elkaars leven gaan beinvloeden? Hmmm.Niets komt zomaar.

Derrière en het leed

Kan nauwelijks zitten op mijn derrière. Ik heb namelijk de afdaling van de trap in snelvaart genomen. Gelukkig niets gebroken, wel hier en daar wat gekneusd.Niet dat ik zocht naar een artikel voor de weblog. Nee, integendeel. Mijn gedachten waren bij de afdaling bij minder prettig nieuws dat ik in de afgelopen 24 uur heb vernomen. Een vriendin van mij zat afgelopen weekend voor de zoveelste keer met beide dochters bij de eerste hulp, en een vriend heeft afgelopen week met een verlies te maken gekregen.
Kom ik weer bij mijn stelling van gisteravond: “Stel dat je op een dag iets of iemand dat je dierbaar is kwijtraakt.” En dit brengt mij meteen bij het volgende waarin ik sterk geloof: “Niets overkomt iemand of gebeurd zonder reden”. Terwijl wij het leven van alledag leven en heel vaak niet stilstaan bij wat wij echt voelen en opmerken wat subtiel om ons heen gebeurd. Niet alleen overkomen of gebeuren dingen ons met een geconditioneerd negatief gevoel. Integendeel, vaak heeft iets moeten plaatsvinden voor iets anders in de toekomst. En die iets anders kan goed zijn. Ik geloof daar in.

Radio 1 en school

Vanavond was het de bedoeling geweest dat hiertussen een reportage van het wereldkampioenschap rolstoeltennis zou staan.Helaas, misschien morgen. Waarom vertel ik iets over sport....het is niet dat ik actief daar wat aan doe, behalve toekijken.Ik hoopte voor Marjolein dat zij weer eens te beluisteren was op de radio en ik zocht een link naar de school waar zij bezig is met haar afstudeerproject.

Zaterdag samen met zoonlief de open dag bezocht van deze Hoge School. Ik ging na een aantal uren weg en had de kriebels in mijn buik.Welteverstaan de studeerkriebels.Ik zou zo weer een studie volgen, maar reeel is het nu niet. 2006 is een jaar dat voor de helft al gepland.Het is wel een idee tegelijkertijd met zoonlief of kort daarna een studie te beginnen. Dit wordt natuurlijk vervolgd.

Skype the world!

Skype: Sinds kort kennisgemaakt met dit fenomeen. Mijn man heeft er bijna spijt van dat hij mij heeft gevraagd te skypen. Het is net MSN volgens sommigen, maar net anders. Ik weet tot nu toe dat je met Skype kan bellen naar overal in de wereld via je internetaansluiting. En omdat ik alleen maar met mijn man skype overdag(kan heel opwindend zijn), als hij niet van de ene meeting naar de andere meeting rent, vind ik dit fenomeen leuk. Heb een andere voor mij bekende skyper gevonden en zal zien hoe skypen verder gaat. Ook hiervoor is voorzichtigheid geboden.

Sint en zijn hulpjes

Overal waar je kijkt,in de kranten,op tv komt Sint met zijn Pieten in dorpen en steden. Denken wij echt als volwassenen dat de jongeren niet intelligent zijn. Een Sint op 2 plekken tegelijkertijd? Moeten wij onze kinderen al heel jong voor de gek houden en vertellen over hulpSinten en Pieten alleen omdat het traditie is dat kinderen moeten geloven in een "kindervriend"? Zijn wij dat niet zelf als ouders?...
En voor de gek houden of liegen, hoe kan je van je kind verlangen eerlijk te zijn als je dat zelf niet bent? Cadeautjes,daar zal het wel om gaan. Kunnen WIJ ook geven...of zie ik dit te simpel?....Is de basis van elke generatie gebouwd op leugens?

Stel dat...

VPRO's Tegenlicht en NRC Handelsblad presenteren in nauwe samenwerking hun eerste proeve van 'Stel dat'-journalistiek. Stel dat op een dag de dollar valt. In een scenario dat zich ontrolt in 24 uur buitelen waarheid en fictie over elkaar heen. Hoe afhankelijk zijn wij van die Amerikaanse Dollar. Heel interessante uitzending. Na een hele tijd eindelijk weer gekeken naar een goed programma.
Natuurlijk komt de vraag bij mij; Stel: de dag dat je alles of iemand die je dierbaar is kwijtraakt? Wat leert dat? Heeft/had alles een reden? Gaan wij anders om met elkaar en nemen we niet alles voor vanzelfsprekend? Een stelling om de eerste weblogdag af te sluiten.

Harry Potter

Aankomende week gaat “Harry Potter”(Goblet Of Fire) in premiere. Alle 6 de (boek)delen wel in huis maar niet gelezen. Tot “ergernis” van zoonlief. Als voorloper op de film die in première gaat dus samen met ons logeetje gisteren de dvd’s bekeken en natuurlijk ook flink gesnaaid. De bioscoop in Doetinchem lijkt mij de voor de regio meest geschikt om deze film te zien. Of zijn er naast de Rembrand in Arnhem nog meer?

Handbal of silence

Vandaag voor het eerst een wedstrijd Handbal Heren meegemaakt. (Erica’76 1 –Minerva 2). Voor het eerst gehoord/gezien wat tijdstraffen zijn en als je het niet eens bent met de scheids, 2 minuten op de bank zitten. Hmmm, hoe zou dat er aan toe gaan als men dat ook bij de voetballerij zou doen?...

Eindelijk is het zover!!!

Ja,ja, eindelijk behoor ik tot de webloggroup. Het is even wennen. Dankzij mijn lieve lieve husband.... Je vraagt je af, wat plaats je op een weblog, wat wil je kwijt aan de”wereld”. Wie is er nou geïnteresseerd in wat ik zoals doe op een dag of in een week. Ik sta er weleens versteld van wat ík wel bij Marjolein of Rik en anderen op de weblog lees om te weten hoe zij hun dagen door brengen. En de reactie van anderen daarop. Ik zie het maar als een kennisopslag van 1 mens die in de future een kijk geeft op de begin jaren van de 21ste eeuw…lekker filosofisch.
En nu afwachten wie er allemaal toch eens bij mij komen webloggen.