Opnieuw een achtbaan

Afgelopen woensdag moest mijn schoonvader voor controle naar het ziekenhuis om de ballon van zijn urinekatheter te vervangen. Tijdens de vervanging traden er complicaties op waarna wij gebeld werden om naar het ziekenhuis te komen. Arjeh was voor zijn werk op dat moment naar Amsterdam en moest dus alles laten afzeggen en Ebon en ik natuurlijk vanuit Brummen 2,5 uur met de trein. Wij waren allemaal ernstig geschrokken omdat geen enkele keer eerder ons door de artsen of verpleging was gevraagd te komen omdat het slecht ging. Dus je kan je voorstellen dat het voor ons weer leek of wij door een achtbaan gingen. Wij zijn tot de volgende ochtend gebleven, toen mijn schoonvader ook rustig was geworden. Toen zijn wij gaan slapen bij mijn schoonmoeder want we konden nauwelijks meer op onze benen staan.
Gisteren was zijn situatie redelijk (geen koorts, wel nog lage bloeddruk en hoge pols). Maar er was gelukkig een niveau van stabiliteit. Afgelopen nacht is rustig verlopen en nu weer verder afwachten op de uitslag van de CT scan. De crisismomenten volgen elkaar nu wel kort achter mekaar op. Het is weer hopen en vrezen.