Vakantieverslag (dag 2)

De tweede dag begon na een goed ontbijt richting Basel (de grens met Zwitserland). Bij de grens werd ik acuut bevangen met stress en stommiteit. Omdat Zwitserland niet tot de EU behoort moet je bij de grensovergang je paspoort laten zien. Ook wij, en tot mij ontsteltenis had ik niet mijn eigen paspoort maar die van zoonlief mee. Dus kan je de paniek en achteraf het komische er van begrijpen. Gelukkig hebben Marjolein en Rik ons uit deze hachelijke situatie kunnen redden, door een kopie van mijn thuisgelaten paspoort te kunnen faxen. Natuurlijk heeft de Duitse politie via het Nederlandse Consulaat toestemming gegeven om door te reizen, maar al bij al heeft mijn grote stommiteit ons 2 uur vertraging opgeleverd.(gelukkig konden we er wel om lachen!!)

Toen wij bijna in de buurt van onze bestemming waren kregen wij toch wel plotseling mot. Omdat ik de navigator ben tijdens deze reis en Carla (de vrouwelijke stem van het navigatiesysteem) enkel voor de lol mee navigeert, liet weten scherp links af te moeten en Carla helemaal niks zei was manlief toch wel boos. Achteraf had ik toch wel gelijk, en zijn we uiteindelijk in Motto (Cremia) aangekomen. Na een warm welkom door de eigenaars voelden we ons meteen thuis. Jammer dat we maar 1 nachtje hier bleven. Om toch nog iets gezien te hebben wat niet echt toeristisch is, werd ons aanbevolen om nar Blėglia te rijden om daar vandaan een ultiem uitzicht te hebben over Menaggio en een groot deel van het Lago di Como. De voettocht naar dit uitzicht was ongeveer een half uur (door het bos)en was zeker de moeite waard. De rust en schoonheid van deze omgeving maakt je toch wel even stil. De vele kronkelige bochten en wegen op de bergen waren ook een ervaring op zich. Want in het verkeer zijn de Italianen slechte bestuurders. Terug in onze kamer en suite genoten we van het uitzicht op de bergen en het meer, tot wij werden uitgenodigd om samen met de gastvrouw en heer te genieten van lekker kopje Italiaanse koffie op het terras. De ontmoeting met deze mensen was kort maar heftig. Want de volgende dag hadden we toch moeite om afscheid te nemen van deze warme en fijne mensen. Het klikte meteen en ik weet zeker dat wij terug gaan naar deze mensen.